- dryfkotwa
- dryfkotwaf.Gen.pl. -tew żegl. sea anchor, drogue.
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
dryfkotwa
Look at other dictionaries:
dryfkotwa — ż IV, CMs. dryfkotwawie; lm D. dryfkotwatew żegl. «kotwica pływająca w postaci stożkowatego worka z impregnowanego płótna żaglowego, hamująca bieg statku, pozwalająca mu pomału dryfować podczas sztormu, używana na większych jachtach i mniejszych… … Słownik języka polskiego
